 Ο Πύργος του Άιφελ αποτελεί σήμερα το στολίδι του Παρισιού και το σήμα κατατεθέν της Γαλλίας. Ωστόσο, στην αρχή προοριζόταν να εγκατασταθεί στη Βαρκελώνη, για χάρη της Διεθνούς Έκθεσης του 1889. Οι Ισπανοί αρνήθηκαν, χαρακτηρίζοντάς το «άχρηστη αηδία». Την επόμενη χρονιά ξεκίνησαν οι εργασίες κατασκευής του στο Παρίσι. Οι αντιδράσεις ήταν παρόμοιες. Καλλιτέχνες και συγγραφείς έφτασαν να δημιουργήσουν επιτροπή, με την οποία διεκδικούσαν το γκρέμισμα του «άχαρου γιγάντιου σκελετού». Σκαπανέας της επιχείρησης ήταν ο μυθιστοριογράφος Γκυ ντε Μωπασσάν, ο οποίος συνήθιζε να τρώει το μεσημεριανό του στο εστιατόριο του Πύργου, καθώς «ήταν το μοναδικό μέρος στο Παρίσι, από όπου κάποιος δεν μπορούσε να τον δει«. Οι απαιτήσεις τους δεν εισακούστηκαν. Το περίφημο αξιοθέατο κρύβει μια σειρά από άγνωστες ιστορίες, που έγιναν από την ανέγερσή του το 1889 μέχρι σήμερα. Tο κρυφό σπίτι του Γκούσταβ Άιφελ Ο μηχανικός και αρχιτέκτονας του διάσημου Πύργου, Γκούσταβ Άιφελ, έχτισε ένα μυστικό διαμέρισμα στον τρίτο όροφο, λίγο μετά την ολοκλήρωση του έργου, το 1889. Το δωμάτιο ήταν γεμάτο με ξύλινα έπιπλα, πολύχρωμες ταπετσαρίες και ένα μεγάλο πιάνο, ενώ στον χώρο υπήρχε ένα μικρό εργαστήριο, με εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας. Όταν η παριζιάνικη υψηλή κοινωνία έμαθε για το ιδιωτικό κρησφύγετο του Άιφελ, άρχισαν να τον ικετεύουν να τους το ενοικιάσει, έστω και για μια μέρα. Ο Άιφελ ήταν ανένδοτος. Καμία προσφορά δεν τον άγγιζε. Προτιμούσε να επιλέγει αυτός ποιους θα φιλοξενεί στον ιδιαίτερο χώρο του. Ένας από τους εκλεκτούς καλεσμένους του ήταν και ο Τόμας Έντισον, ο οποίος του χάρισε ένα από τα τελευταία του γραμμόφωνα. Μέχρι και σήμερα, ο Άιφελ και ο Έντισον παραμένουν εκεί αλλά ως ομοιώματα ενώ οι επισκέπτες μπορούν να δουν το κρυφό δωμάτιο μόνο από το παράθυρο.
Τα επόμενα πέντε χρόνια, ο Πύργος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ακρόαση των εχθρικών μηνυμάτων, επιτρέποντας στις γαλλικές δυνάμεις να προετοιμαστούν αναλόγως για οποιαδήποτε επικείμενη επίθεση. Έφτασε μάλιστα να ξεγελάσει τα γερμανικά Ζέπελιν που επιχειρούσαν να πλησιάσουν τον Πύργο, εκπέμποντας παραπλανητικά μηνύματα Στις 14 Ιουνίου τα ναζιστικά στρατεύματα κατέλαβαν το Παρίσι. Οι τοπικές αρχές έκοψαν τα καλώδια του ανελκυστήρα στον Πύργο, ώστε αν οι Ναζί ήθελαν να υψώσουν τη σημαία του Ράιχ στην κορυφή του, να χρειαστεί να ανέβουν 1.710 σκαλοπάτια. Πράγματι, Ναζί στρατιώτες ανέβηκαν, κρέμασαν την σημαία, αλλά λόγω του ύψους και του δυνατού αέρα, η σημαία πέταξε μακριά. Οι Γάλλοι έλεγαν χαριτολογώντας ότι «μέχρι και ο Άιφελ ήταν με το μέρος τους». Στις 25 Αυγούστου 1944 το Παρίσι απελευθερώθηκε. Την ίδια μέρα, ο Χίτλερ διέταξε τον στρατηγό και κυβερνήτη του Παρισιού, Ντίτριχ φον Χόλτιτζ, να κατεδαφίσει τον Πύργο του Άιφελ μαζί με άλλα εμβληματικά κτήρια της γαλλικής πρωτεύουσας. Ο στρατηγός, όμως, γοητευμένος από την παριζιάνικη αίγλη παράκουσε τις εντολές του, πεπεισμένος ότι η διανοητική κατάσταση του Φύρερ είχε διαταραχθεί.
Το καλοκαίρι «ψηλώνει» Η μεταλλική κατασκευή του Πύργου του Άιφελ ζυγίζει 7.300 τόνους, ενώ η όλη δομή, συμπεριλαμβανομένων των μη μεταλλικών στοιχείων, ζυγίζει περίπου 10.100 τόνους. Ανάλογα με τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος, η κορυφή του πύργου μπορεί να στραφεί μακριά από τον ήλιο μέχρι 18 εκατοστά, λόγω της διαστολής του μετάλλου. www.mixanitouxronou.gr Comments are closed.
|
PORTFOLIO
|
RSS Feed
