​ΜΝΗΜΗ ΓΡΗΓΟΡΗ ΠΙΕΡΗ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

Μνημονεύουμε τούτες τις μέρες του Μαρτίου με πατριωτικά σκιρτήματα καρδιάς και ιερό ρίγος ψυχής αυτόν που δόξασε τη Λευτεριά, τον αλησμόνητο και απαράμιλλο Σταυραετό του Μαχαιρά, τον αθάνατο υπαρχηγό της θρυλικής ενωτικής Ε.Ο.Κ.Α
1955 – 1959, το ΓΡΗΓΟΡΗ ΠΙΕΡΗ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ.

---

Ήταν Άνοιξη όταν έπεσε.  Μάρτης ο μήνας και οι ανθοί μοσχοβολούσαν.  Όλη γύρω η γη έσφυζε από ζωή κι αυτός, με το κεφάλι ορθό, βάδιζε στο θάνατο.  Το παλικάρι, που πέρασε από το σκαλί της ζωής κι ανέβηκε στο ατελεύτητο πάνθεο των ηρώων και ηρωομαρτύρων της Κυπριακής ρωμέικης εποποιίας, δεν ήταν άλλος από το λυγερόκορμο λεβεντονιό της ΛΥΣΗΣ, που έπεσε μαχόμενος ηρωικά και ανυπότακτα στα βουνά του Μαχαιρά, χαράζοντας με το αίμα του ολόχρυση σελίδα έξαρσης, αυτοθυσίας και παλικαριάς στον αμόλυντο αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α και στην πολύχρονη και μακραίωνη ιστορία της Ελληνορθόδοξής μας Κύπρου.
 
Τι να τα κάνει λοιπόν η Παναγιά του Μαχαιρά τα ολομέταξα και τα κεντήματα, αφού τούτος ο σκληροτράχηλος μαχητής κέντησε τη γη της με τριαντάφυλλα από το φλογάτο του αίμα;  Τι να τα κάνει η Μαχαιριώτισσα τα ασημοκάντηλα, αφού μπροστά της άναψε και θέριεψε και φούντωσε καιγόμενη λάβα το σώμα του Γρηγόρη;  Δεν της χρειάζονται λοιπόν τα βασιλικά τα άνθια ούτε και τα όμορφα ψαλσίματα, αφού αυτός ο αλύγιστος αγωνιστής του δικαίου τη στόλισε με ένα στεφάνι αγριοδαφνόκλαρα τσουρουφλισμένα, για να μοσκοβολούν στην κάθε τους ανάσα και πρωτάκουσε από τα χείλη του της δόξας, της τιμής και της αυταπάρνησης τον τρισάγιο ύμνο. 
 
Ο νεαρός πατριώτης, ο γενναίος υπαρχηγός του λεβεντόγερου Στρατηγού Γεώργιου Γρίβα Διγενή, ο θρυλικός Ζήδρος, ο ανυποχώρητος καπετάνιος του αγώνα, έπεσε για την αγνή, την άσπιλη και την αμάραντη ιδέα που λέγεται ΛΕΥΤΕΡΙΑ και για μια μεγάλη αγάπη που λέγεται ΠΑΤΡΙΔΑ.  Έπεσε για τον προαιώνιο πόθο και το ακοίμητο όραμα τούτης της νοτιοανατολικότερης εσχατιάς του Πανορθόδοξου Ελληνισμού, που λέγεται ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΝΩΣΙΣ...
 
Τούτες λοιπόν τις μέρες του Μαρτίου, η σκέψη γυροφέρνει ξανά και φτεροπετά ασύλληπτη στη μνήμη της όσιας θυσίας του Γρηγόρη Αυξεντίου, γονατίζει ταπεινά, σκύβει ευλαβικά το γόνυ και προσκυνά!  Προσκυνά το μεγάλο Έλληνα ιδεολόγο, το Χριστιανό πιστό, τον αδαμάντινο πατριώτη, τον αγέρωχο μαχητή, τον ολόλαμπρο αγωνιστή, τον ηρωικό νεκρό, το πανέμορφο τούτο παλληκάρι που πίστεψε με φανατική κατάφαση στην αθάνατη ιδέα του Έθνους, στην πανώρια θωριά της γαλανομάτας θεάς της Λευτεριάς, και έδωσε για αυτήν την ίδιά του τη ζωή.  Στην πυρωμένη αλήθεια των καιρών, το πλήρωμα του χρόνου φαντάζει ξεγέλασμα.  Οι αναμνήσεις και οι θύμησες της ηρωικής και αξέχαστης θυσίας του Γρηγόρη Πιερή Αυξεντίου γεμίζουν ασφυκτικά, ιερά και νοερά τα φυλλοκάρδια και τα τρίσβαθα κάθε ελληνικής ψυχής.  Η καρδιά πάλλεται από ύψιστη εθνική υπερηφάνεια και η ψυχή ριγά από πρωτόγνωρα και θυελλώδη πατριωτικά αισθήματα, καθώς αντικρίζει βαθιά μέσα της αυτή την υπέροχη ιδέα της Λευτεριάς και του Δικαίου, για την οποία ο αθάνατος γιος της γραφικής κωμόπολης της Λύσης παράτολμος κι ωραίος υπερέβηκε κατά πολύ τα ανθρώπινα και στεφανώθηκε με την αθανασία της ζωής. 
 
Η γενιά του Γρηγόρη Πιερή Αυξεντίου, χρεωμένη με τον όγκο της εθνικής διαδρομής στο χωροχρόνο, έρχεται σήμερα, με τα παιδιά και τα εγγόνια της, να γονατίσει στην Άγια-τραπεζα της Κύπρου.  Σήμερα παίρνει στα χέρια της το δισκοπότηρο της Ε.Ο.Κ.Α., για να ιερουργήσει το Σώμα και το Αίμα του αθάνατου υπαρχηγού της ,αλλά και όλων των ηρώων, αγωνιστών και μαρτύρων της.  Σήμερα καλούμαστε λοιπόν με φόβο Θεού και αγάπη, ομόνοια και γαλήνη συναμεταξύ μας να λάβουμε μέρος στο Μυστικό Δείπνο και να κοινωνήσουμε Πατρίδα.  Σήμερα λοιπόν, στο γλυκό πρόσωπο του Αυξεντίου, τιμούμε την εθνεγερσία και αποτίουμε ελάχιστο φόρο εθνικής υπερηφάνειας στην Επανάσταση της Κύπρου.  Σήμερα θυμούμαστε με κατάνυξη ιερή και πίστη αταλάντευτη την πιο συγκλονιστική έκφραση της Ρωμιοσύνης, όταν η Μάνα Πατρίδα και η θυγατέρα της, έδιναν τον υπέρ πάντων αγώνα.  Και δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά, γιατί μάνα και Κόρη είναι το αδιαίρετο ΕΝΑ που στάθηκε το λίκνο της Λευτεριάςκαι της Ένωσης από την αυγή της Ιστορίας μας ως Γένος.
 
Αιωνία και μακαρία ας είναι η μνήμη σου, αθάνατε υπαρχηγέ του θρυλικού κι ενωτικού έπους της Ε.Ο.Κ.Α.  Το σύννεφο ας μη βρέξει ποτέ και ο σκληρός άνεμος ας μη σκορπίσει το χώμα που σε σκεπάζει.  Αληθινός, ασύγκριτος κι ασυναγώνιστος ημίθεος, ατρόμητος, σκληροτράχηλος και ανυπότακτος αγωνιστής, γενναίος, ανδρείος και άτρωτος μαχητής, αποτελείς το αψεγάδιαστο, το τέλειο και το αιώνιο σύμβολο του ΑΓΩΝΑ για τους Νεοέλληνες της αιματοβαμμένης και θαλασσοφίλητης μας Πατρίδας, που στενάζει ακόμη κάτω από τη βάρβαρη μπότα κατοχής του άξεστου Ανατολίτη Λαζού εισβολέα...
 
Μακριά από αναμοχλεύσεις διχαστικών παθών, απορρίπτοντας πλήρως τη μολυσμένη και δηλητηριώδη ΑΝΑΝΙΚΗ ‘’απελευθέρωση’’ της πατρίδας, αμετακίνητα και ανυποχώρητα ταγμένοι στις ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ των αρχών και των ιδανικών που θέριεψαν και φούντωσαν από το άλικο αίμα του ΓΡΗΓΟΡΗ ΠΙΕΡΗ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ, με ενότητα, ομοψυχία και σύμπνοια, δίνουμε την ιερή και όσια μάχη της επιβίωσης του Πανορθόδοξου Κυπριακού Ελληνισμού στη γη των πατέρων και των προγόνων του.  Ο Σταυραετός του Μαχαιρά, εκεί ψηλά στα καταγάλανα στερεώματα του ουρανού της ΦΥΛΗΣ, που μοσκοβολάει εκείνο το μεθυστικό αγέρα της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ και της ΕΝΩΣΕΩΣ,παρακολουθεί άγρυπνα και ευλογάει τον αγώνα μας μαζί με τον Ύψιστο Παντοκράτορα...   
 
Καλή αντάμωση, λεβεντονιέ της Λύσης και να είσαι σίγουρος πως αμέτρητοι ΖΗΔΡΟΙ συνεχίζουν τον αγώνα σου, γιατί Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιερη του κόσμου, κανένας εν εβρέθηκε για να την ηξαλείψει... κανένας γιατί γλέπει την που τάψη ο Θεός μου!   
 
 
Με τιμή,
 
 
 
Χρίστος Κ.Μακρίδης
Παραλίμνι
01/03/2021